II V I

Każda skala majorowa zawiera siedem akordów zbudowanych na poszczególnych stopniach danej skali.
Akordy (tu czterodźwięki) buduje się poprzez ustawianie nad sobą tercji gamowłaściwych (należących do danej gamy).

W tonacji C-dur będą to akordy:
Cmaj7   Dm7   Em7   Fmaj7   G7   Am7   B07.

II – V – I (czytaj: dwa – pięć – jeden) JEST NASTĘPSTWEM AKORDÓW (tu septymowych) ZBUDOWANYCH NA ODPOWIEDNICH STOPNIACH SKALI: DRUGIM, PIĄTYM I PIERWSZYM.

W tonacji C-dur są to akordy Dm7, G7 i Cmaj7.
Inaczej mówiąc, II-V-I to trzy akordy septymowe: molowy (Dm7), dominantowy – septymowy (G7) i toniczny – majorowy (Cmaj7).

Następstwo II-V-I spotkać można w harmoniach wielu utworów, nie tylko jazzowych, chociaż dla jazzu jest zjawiskiem fundamentalnym.

Sekwencję dwa – pięć – jeden można oznaczyć na kilka sposobów:
II V I, II-V-I (najczęściej),
ii V I,
ii V7 I,
IIm7 V7 Imaj7,
2 5 1, 2-5-1.

II–V–I to najważniejsza kadencja w muzyce jazzowej i klasycznej. To po prostu progresja trzech akordów, która tworzy silne poczucie „rozwiązania” w tonalności.


Struktura

  • II – akord budowany na drugim stopniu skali (zwykle moll 7)
  • V – akord budowany na piątym stopniu skali (dominantowy 7)
  • I – akord toniczny (zwykle durowy lub molowy, w zależności od tonacji)

Przykład w tonacji C-dur:

  • II → Dm7 (D–F–A–C)
  • V → G7 (G–B–D–F)
  • I → Cmaj7 (C–E–G–B)

Funkcja harmoniczna

  • II – wprowadza napięcie w stronę dominanty (subdominanta funkcyjnie)
  • V – akord dominantowy, dąży do toniki
  • I – punkt rozwiązania, poczucie spoczynku (tonika)

W jazzowej praktyce

  • II i V mogą być modyfikowane przez substytuty dominantowe, alteracje, rozszerzenia.
    Przykład: Dm9 → G13 → Cmaj9
  • II–V–I jest podstawą improwizacji jazzowej – większość linii melodycznych i solówek opiera się na tej progresji.

Tonacja II V I
C Dm7 G7 Cmaj7
C# / Db D#m7 / Ebm7 G#7 / Ab7 C#maj7 / Dbmaj7
D Em7 A7 Dmaj7
D# / Eb Fm7 Bb7 Ebmaj7
E F#m7 B7 Emaj7
F Gm7 C7 Fmaj7
F# / Gb G#m7 / Abm7 C#7 / Db7 F#maj7 / Gbmaj7
G Am7 D7 Gmaj7
G# / Ab A#m7 / Bbm7 D#7 / Eb7 G#maj7 / Abmaj7
A Bm7 E7 Amaj7
A# / Bb Cm7 F7 Bbmaj7
B C#m7 F#7 Bmaj7

Sekwencje akordów II-V-I można budować także na stopniach skal innych niż majorowa.

II V I we wszystkich tonacjach

Tonacja IIm7 V7 I Tonacja IIm7b5 V7 Im
C Dm7 G7 C Cm Dm7b5 G7 Cm
Db Ebm7 Ab7 Db Dbm Ebm7b5 Ab7 Dbm
D Em7 A7 D Dm Em7b5 A7 Dm
Eb Fm7 Bb7 Eb Ebm Fm7b5 Bb7 Ebm
E F#m7 B7 E Em F#m7b5 B7 Em
F Gm7 C7 F Fm Gm7b5 C7 Fm
Gb Abm7 Db7 Gb Gbm Abm7b5 Db7 Gbm
G Am7 D7 G Gm Am7b5 D7 Gm
Ab Bbm7 Eb7 Ab Abm Bbm7b5 Eb7 Abm
A Bm7 E7 A Am Bm7b5 E7 Am
Bb Cm7 F7 Bb Bbm Cm7b5 F7 Bbm
B C#m7 F#7 B Bm C#m7b5 F#7 Bm

 

Rozszerzona tabela II–V–I we wszystkich tonacjach durowych z uwzględnieniem wariantów jazzowych, takich jak alterowane i zmodyfikowane akordy.

Tonacja II (m7 / m7b5) V (7 / 7alt) I (maj7 / maj9)
C Dm7 / Dm7b5 G7 / G7alt Cmaj7 / Cmaj9
C# / Db D#m7 / D#m7b5 G#7 / G#7alt C#maj7 / C#maj9
D Em7 / Em7b5 A7 / A7alt Dmaj7 / Dmaj9
D# / Eb Fm7 / Fm7b5 Bb7 / Bb7alt Ebmaj7 / Ebmaj9
E F#m7 / F#m7b5 B7 / B7alt Emaj7 / Emaj9
F Gm7 / Gm7b5 C7 / C7alt Fmaj7 / Fmaj9
F# / Gb G#m7 / G#m7b5 C#7 / C#7alt F#maj7 / F#maj9
G Am7 / Am7b5 D7 / D7alt Gmaj7 / Gmaj9
G# / Ab A#m7 / A#m7b5 D#7 / D#7alt G#maj7 / G#maj9
A Bm7 / Bm7b5 E7 / E7alt Amaj7 / Amaj9
A# / Bb Cm7 / Cm7b5 F7 / F7alt Bbmaj7 / Bbmaj9
B C#m7 / C#m7b5 F#7 / F#7alt Bmaj7 / Bmaj9

Wyjaśnienia:

  • II m7b5 – stosowany np. w progresji II–V w molu lub jako chromatyczny passing chord.
  • V7alt – dominanta z alteracjami (b9, #9, b5, #5) używana w jazzie dla większego napięcia.
  • Imaj9 – bogatsza wersja toniki, częsta w jazzowej harmonii.

Progresję akordów IIVI należy ćwiczyć na każdym instrumencie harmonicznym i melodycznym, w każdej tonacji.