Komping (z ang. comping, skrót od accompanying – „akompaniować”) to termin stosowany w jazzie, który oznacza rytmiczno-harmoniczny akompaniament wykonywany przez instrument harmoniczny — najczęściej fortepian, gitara lub instrumenty klawiszowe.
W skrócie:
- Akompaniament to ogólny termin — oznacza „granie pod melodię” (w każdym stylu).
- Komping to specjalistyczna, jazzowa forma akompaniamentu — interaktywna, rytmiczna, świadoma harmonicznie.
Komping to sposób grania akordów i rytmu, który:
- wspiera solistę (np. saksofon, trąbkę, wokal)
- tworzy tło harmoniczne
- dodaje puls rytmiczny lub akcenty
- reaguje na frazy solisty, często w sposób interaktywny
Komping na fortepianie
- Lewa ręka – często gra shell chords (tercja + septyma), niekiedy z basem
- Prawa ręka – dodaje rytmiczne zagęszczenia, voicingi, akcenty
Komping na gitarze
- Granie akordów z rytmem (często na 2. i 4. uderzenie taktu)
- Stosowanie synkop, pauz, rozszerzeń akordów (np. 9, 13, b5)
- Gitara „rozmawia” z solistą, a nie tylko akompaniuje mechanicznie
Cechy charakterystyczne kompingu:
| Cecha | Opis |
|---|---|
| Rytmiczność | Nie jest to regularne „granie na cztery” – rytm jest elastyczny, często synkopowany |
| Harmonia jazzowa | Zawiera zaawansowane akordy, alteracje, voicingi |
| Interaktywność | Kompista słucha solisty i reaguje – przez kontrapunkt, powtórzenia, odpowiedzi |
| Ekspresja | Komping może być subtelny lub ekspresyjny, zależnie od stylu (ballada, swing, bebop itd.) |
Komping i akompaniament zamiennie, ale w muzyce jazzowej (i pokrewnych gatunkach) te pojęcia nie są tożsame. Oto jasne zestawienie:
Komping vs Akompaniament
| Cecha | Akompaniament | Komping |
|---|---|---|
| Cel | Stałe, wspierające tło dla melodii | Aktywny, rytmiczny i harmoniczny udział w muzycznej rozmowie |
| Styl gry | Regularny, często powtarzalny | Swobodny, elastyczny rytmicznie |
| Rola wykonawcy | Wspiera solistę bez dużej ingerencji | Reaguje na solistę, „rozmawia” z nim |
| Rytm | Często równy, przewidywalny | Synkopowany, zróżnicowany, z pauzami |
| Technika | Granie pełnych akordów, prostych układów | Voicingi, shell chords, rozszerzenia, alteracje |
| Kontekst | Muzyka klasyczna, pop, folk, musical | Jazz, blues, fusion, soul, R&B |
| Ekspresja | Często bardziej pasywna | Aktywna, czasem niemal improwizowana |
Przykład:
Akompaniament w stylu pop:
Pianista gra akordy C – G – Am – F w regularnym rytmie „na cztery”.
Komping w jazzie:
Pianista gra shell chords (Cmaj7 → E–B), z synkopami, pauzami, zmienia rytm i odpowiada frazom saksofonu.