Od czego zacząć?

Gruntowne opanowanie skali durowej (majorowej) stanowi fundament nauki improwizacji. To właśnie od niej należy rozpocząć ten proces. Warto przy tym mieć świadomość, że trzy kluczowe skale wykorzystywane w improwizacji — jońska, dorycka i miksolidyjska — są bezpośrednio powiązane ze skalą durową:
Skala jońska to po prostu skala durowa.
Skala dorycka rozpoczyna się od drugiego stopnia skali durowej.
Skala miksolidyjska budowana jest od piątego stopnia skali durowej.

Skuteczne poznanie skal oznacza:
– opanowanie ich pamięciowo,
– uzyskanie pełnego obrazu skali w każdej tonacji,
– świadomość wszystkich zawartych w niej dźwięków,
– umiejętność wymienienia i bezbłędnego zagrania dźwięków w różnych tempach,
– swobodne granie fragmentów skali w ruchu wznoszącym i opadającym, z użyciem różnych układów rytmicznych,
– umiejętność łączenia dowolnych tetrachordów (czterech kolejnych dźwięków) pochodzących z różnych skal,
– znajomość budowy wertykalnej skali — przynajmniej w zakresie czterodźwięków septymowych opartych na I, II i V stopniu skali.

Dodatkowe uwagi do wybranych skal:

Skala jońska (durowa): istotne jest natychmiastowe rozpoznawanie wielkiej septymy w każdym akordzie (np. w Cmaj7 — dźwięk B, nie B♭), a także świadomość obecności wielkiej tercji.
Skala dorycka: należy zwracać uwagę na obecność małej tercji i małej septymy.
Skala miksolidyjska: ważna jest świadomość wielkiej tercji i małej septymy.