strona o improwizacji jazzowej
Niejasność (niejednoznaczność) akordowa to zjawisko, w którym dany zestaw dźwięków może być interpretowany jako należący do różnych akordów albo gdy akord traci swoje jednoznaczne brzmienie na skutek pominięcia lub zastąpienia niektórych składników. Innymi słowy — akordy stają się „nieco niejasne”, ponieważ nie wszystkie dźwięki w akordzie mają taką samą wagę i znaczenie. Główne przyczyny niejasności … Dowiedz się więcej
Transformacja piosenki w jazzowy utwór to świadome tworzenie i rozwiązywanie napięcia na wszystkich poziomach muzycznych. Gdy harmonia staje się bardziej skomplikowana, melodia i rytm mogą być prostsze, by utrzymać równowagę i klarowność przekazu. Współczesny jazz łączy tonalność, modalność i atonalność, tworząc bogate, wielowymiarowe doświadczenie. Przekształcenie zwykłej piosenki (nawet popowej, klasycznej czy country) w jazzową … Dowiedz się więcej
Sheets of Sound to technika improwizacji jazzowej spopularyzowana przez Johna Coltrane’a w jego okresie tzw. „wertykalnym”, przypadającym na koniec lat 50. XX wieku. Można ją usłyszeć m.in. na albumach: Blue Train, Soultrane, Thelonious Monk Quartet with John Coltrane at Carnegie Hall, Milestones (Miles Davis). Czym jest Sheets of Sound? To forma improwizacji wertykalnej, czyli: … Dowiedz się więcej
Dominujący gatunek jazzu charakteryzujący się silnym wpływem bluesa i gospel — powrotem do korzeni jazzu. W przeciwieństwie do introwertycznego Cool Jazzu, hard bop był emocjonalny, surowy i „gorący”. Był także ostatnim gatunkiem jazzu, do którego tańczyli ludzie, dzięki swojej przystępności i rytmicznej energii. 1. Pochodzenie i kontekst historyczny (ok. 1955–1965) Reakcja na Cool Jazz — który … Dowiedz się więcej
Styl Cool Jazz pojawił się w latach 50. XX wieku jako reakcja na energetyczny i skomplikowany Bebop. Zamiast ścigać się z harmonią i tempem, muzycy zaczęli eksplorować wolniejsze tempa, miękkie brzmienia i bardziej refleksyjne podejście do ekspresji muzycznej. Charakterystyka ogólna Styl introwertyczny, powściągliwy i liryczny, przeciwstawny do ekspresyjnego, pełnego ognia „Hot Jazzu”. Cechuje go niższa … Dowiedz się więcej
Bebop to jeden z najważniejszych gatunków w historii jazzu, który powstał w latach 40. XX wieku i zrewolucjonizował improwizację, rytm oraz harmonię. To muzyka intelektualna i wirtuozerska, wymagająca od muzyków doskonałej znajomości teorii, techniki i słuchu. 1. Pochodzenie i kontekst historyczny Narodziny: Bebop powstał podczas jam sessions w nowojorskim klubie Minton’s Playhouse (od 1940 r.). … Dowiedz się więcej
Harmonia niefunkcyjna i atonalna w jazzie – odchodzenie od tradycyjnej tonalności Od lat 60. XX wieku jazz przechodził głęboką przemianę harmoniczną. Twórcy zaczęli świadomie odchodzić od klasycznej, tonalnej harmonii funkcjonalnej, otwierając drzwi do harmonii niefunkcjonalnej i atonalnej. Te podejścia zrewolucjonizowały improwizację i kompozycję, oferując muzykom większą swobodę ekspresji, ale jednocześnie wymagając nowych metod poruszania się … Dowiedz się więcej
Harmonia punktu pedalowego to technika harmoniczna szeroko stosowana w jazzie, polegająca na utrzymywaniu pojedynczej nuty – tzw. punktu pedalowego – przez dłuższy czas, niezależnie od zmieniającej się harmonii w innych głosach. Nutę tę gra zazwyczaj sekcja rytmiczna, szczególnie kontrabas lub fortepian (lewa ręka), czasem jako statyczny dźwięk, czasem jako ostinato – czyli powtarzający się rytmiczno-melodyczny … Dowiedz się więcej
Voicingi jazzowe (ang. jazz voicings) to sposób rozmieszczania i porządkowania nut w akordzie w celu uzyskania określonego brzmienia i nastroju. W odróżnieniu od prostych akordów tercjowych, jazz opiera się na bardziej zaawansowanych technikach budowy akordów, które są nie tylko funkcjonalne, ale też kolorystyczne i ekspresyjne. 1. Cel i Funkcja voicingów Wzbogacenie brzmienia: Voicingi pozwalają na … Dowiedz się więcej
W tradycyjnej teorii jazzu i tonalności, nuty unikane to dźwięki, które tworzą szczególnie silny, nieprzyjemny dysonans w kontekście określonego akordu. Ich obecność w improwizacji może zaburzyć zamierzone brzmienie harmonii, jeśli zostaną zaakcentowane lub wyeksponowane. Cechą charakterystyczną nut unikanych jest to, że: nie są składnikami akordu (czyli prymy, tercji, kwinty, septymy), nie należą do grona akceptowalnych … Dowiedz się więcej